DAWNY KOŚCIÓŁ PARAFIALNY p.w. św. Andrzeja Apostoła. Parafia istniała co najmniej od pocz. w. XV. 1443 wzmiankowany drewniany kościół, spalony przez Tatarów 1624. Kolejny, drewniany zbudowany 1633 kosztem Anny z Kostków ze Sztemberku Ostrogskiej, przebudowany 1795 z przedłużeniem korpusu nawowego, rozebrany 1922. Obecny 1912-6 wg proj. Stanisława Majerskiego, architekta przemyskiego, z udziałem m.in. budowniczych z Łańcuta: Stanisława Cetnarskiego, Jana Pelca i Stanisława Ubermana, poświęcony 1927. Na skutek wad konstrukcyjnych wielokrotnie remontowany m.in. 1930, 1951, 1960. Opuszczony, przeznaczony w części do rozbiórki. Neogotycki, orientowany. Murowany z cegły, nie tynkowany z wyjątkiem detalu i skarp. Trójnawowy, halowy. Korpus czteroprzęsłowy z transeptem i wieżą od zach., prezbiterium trójprzęsłowe, zamknięte trójbocznie, z zakrystią od pd. i składzikiem od pn. Sklepienia krzyżowo-żebrowe, w kruchcie krzyżowe. Nawy boczne otwarte do głównej ostrołukowymi arkadami wspartymi na czworobocznych filarach o ściętych narożach. W przyziemiu wieży kruchta, nad nią chór muzyczny wsparty na filarach, otwarty do nawy ostrołukową arkadą. Okna ostrołukowe. Elewacje ze skarpami jednouskokowymi. W elewacji frontowej wysunięta przed lico kwadratowa, czterokondygnacjowa wieża, na osi portal ostrołukowy, powyżej koliste okno, w trzeciej kondygnacji okno ostrołukowe, w czwartej prostokątne otwory dzwonne. Dachy dwuspadowe kryte blachą, nad transeptem dachówką, na wieży hełm ostrosłupowy, na skrzyżowaniu naw sygnaturka. – Ołtarz główny barokowy, ok. 1700, silnie przekształcony z użyciem nowych elementów, kolumnowy w formie edikuli na wysokim cokole, z prymitywnymi rzeźbami śś. Stanisława i Wojciecha bpów; tabernakulum rokokowe 3. ćw. w. XVIII, z użyciem wcześniejszych elementów 1. poł. w. XVII. Ołtarze boczne: 1. w zamknięciu nawy pd., dawny główny, neomanierystyczny, z użyciem starszych elementów, m.in. uszaków, w których Drzewo Jessego ok. 1620-30, w zwieńczeniu rzeźby aniołów; 2. w zamknięciu nawy pn., neobarokowy, zapewne pocz. w. XX, z użyciem elementów dawniejszych z ok. 1620-30. Ambona, prospekt organowy i balustrada prezbiterium eklektyczne z pocz. w. XX. W oknach witraże firmy Stanisław Gabriel Żeleński z Krakowa, pocz. w. XX. Dzwon barokowy 1710.

Źródło: Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. III: województwo rzeszowskie, z. 5: Łańcut i okolice, Warszawa 1995, s. 98-101.